Louis Kahn

Louis Kahn is een van de grootste architecten van de 20e eeuw. Hij leefde van 1901 t/m 1974. Hij ontwikkelde zich tijdens zijn vele reizen, over heel de wereld.

Zijn stijl kan omschreven worden als tijdloos/ sober. Vaak ogen zijn gebouwen massief en monumentaal (ouderwetse schoonheid en met een universele symboolkracht). Hij was dicht bij een tijdloze basis van het bouwen, maar constructief en technisch gezien was hij radicaal en toekomst georiënteerd.



Het lijkt wel of zijn gebouwen er al eeuwen staan, en zich vervallen tot een deel van het landschap. (Kahn's fascinatie voor het motief van een ruïne speelt hierbij een grote rol.)

Kahn ontwierp veel betekenisvolle en belangrijke gebouwen. Hij had een meesterlijke lichtchoreografie, en had daarnaast veel gevoel voor (complexe) ruimte(compositie). Tijdens zijn reizen over heel de wereld verdiepte hij zicht in de regionale (bouw)tradities, en ontwikkelde hij grote denktradities van de moderne architectuur.

Wetenschap, landschap en maatschappelijke betekenis speelde een belangrijke rol.

Wetenschap

Hij ontwierp structuren, als basis voor de vernieuwing van de architectonische voorgeving, uitgaande van levensvormen bekend uit de microbiologie. Een doorbraak had hij met het constructieve denken bij de bouw van het Yale University Art Gallary (New Haven, 1951-1953), end daarnaast ontwikkelde hij nieuwe methoden voor het bouwen met beton, (open vakwerkconstructie), bij het Kantoorgebouw Philladelphia (1952-1957).

Yale University Art Gallary, New Haven

Lanschap

Het inspireerde hem niet alleen, het werd ook steeds belangrijker als context voor zijn gebouwen. Het sterker samengaan van architectuur, vormde de basis voor het werk met het huis. Gaandeweg werden regionale invloeden steeds duidelijker. Kahn zag een duidelijke verbinding tussen de stad en een huis. (De slaapkamer was de woonwijk, de keuken het industriegebied, en de gangen waren de straten).


Maatschappelijke Betekenis


De maatschappelijke betekenis was essentieel. Hieruit ontleende Kahn nieuwe vormen voor openbare gebouwen. Vooral bij islamitische gebedsruimten en synagogen komt dit goed naar voren. Het zijn functionele, ruimtelijke ontwerpen, die tevens maatschappelijke ideeën uitbeelden. Daarnaast gebouwd met beperkte middelen van regionale bouwtechnieken.

"Wanneer je met beperkingen omgaat, doe je betere dingen dan wanneer je onberperkte hoeveelheden geld en materiaal zou hebben" Aldus Sue, zijn dochter.

Verreweg de meeste gebouwen van Kahn zijn niet gerealiseerd, of maar half. Er is altijd wel iets verwijderd, kleiner gemaakt, ingekort of er zijn dingen vanaf gehaald.


Een gebouw dat mogelijk alle faccetten van Kahn ideeen bevat, is het Sher-e-bangla nagar, het parlementsgebouw van Bangladesh. Het gebouw oogt massief, en het lijkt er al eeuwen te staan. wanneer je dichterbij komt zie je dat het beton is opgedeeld in vlakken. Hier komt alles bij elkaar. 1 vlak is precies de hoeveelheid beton die met emmers gestort kan worden. Iets wat kan goed voelde was de aard van een materiaal te kennen, en dat materiaal aan de hand van de aard ervan te gebruiken.

Misschien was "imperfectie" wel de kracht van Kahn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten